Klasy siódme „a” i „b” zagłębiały się w losy wiecznego tułacza - Skawińskiego, który miał odpocząć po trudach życia, pracując jako latarnik. Po omówieniu symboliki między innymi latarni, uczniowie otrzymali polecenie: „Stwórz własną latarnię morską z tego, co masz pod ręką. Wykaż się kreatywnością, zaskocz mnie”. No i niektórzy zaskoczyli, a potem przyznali, że takie zadania też są fajne, bo można na moment oderwać się od komputera.

Niektórzy dodatkowo przysłali wraz ze zdjęciem całe opisy swoich działań, oto dwa przykłady:

1. „Akcja dioramy toczy się gdzieś na wybrzeżu Francji między rokiem 1943-1944. Przedstawia stacjonujących tam niemieckich żołnierzy. Żołnierze Wermachtu zorganizowali sobie na latarni morskiej punkt obserwacyjny, a w domu latarnika punkt dowodzenia. Przez środek mapy przejeżdża niemiecki motor BMW R75 z koszem oraz 1937 HÖRCH 901 z dowódcą”.

2. „Do wykonania mojej latarni morskiej wykorzystałem: 3 doniczki terakotowe, 1 doniczkę szklaną, 1 podstawek pod doniczkę, kominek wentylacyjny, światełka ledowe. Doniczki pomalowałem białą i czerwoną farbą akrylową; największą doniczkę dodatkowo ozdobiłem masą papierową, wykonując z niej imitację fundamentu, a następnie dorysowałem markerem zarys drzwi i okien. Doniczki ułożyłem jedną na drugiej od największej do najmniejszej. Oświetlenie włożyłem pod  szklaną doniczkę i całość na koniec przykryłem kominkiem, który imituje dach latarni. Dziś rano pojechałem nad Sołę, aby zrobić zdjęcie latarni w naturalnej scenerii. Jednak po powrocie do domu, mama zrobiła z wykorzystaniem mojej latarni dekorację w salonie. Latarnia ma prawie 100 cm wysokości i naprawdę świetnie się prezentuje!   

Świetnie się bawiłem wykonując to zadanie”.  

Inni przysyłali filmiki, które prezentowały pracę od początku do końca, ułożenie latarni, oświetlenia różnego typu oraz szum morza w tle.

Anita Skrzypek

Czwartoklasiści właśnie skończyli swoją przygodę z książką "Czerwone krzesło”. W piętnastce stoi takie krzesło, na którym każdy z poprzednich roczników mógł usiąść i zażyczyć sobie czegoś, o czym skrycie marzy. Tym razem było to niemożliwe. Jednak mimo nauczania zdalnego, magia zadziałała.

Uczniowie otrzymali polecenie: „Przygotuj swoją wersję magicznego, czerwonego krzesła i wskaż jego moc”. Działanie wzbudziło wiele emocji i pokazało niezwykłą pomysłowość, a także staranność wykonania zadania projektowego.

Między wierszami można też wyczytać, o czym tak naprawdę marzą Czwartoklasiści - o lataniu, teleportacji, spotkaniu z duchami, niezwykłej mądrości, różnych talentach, magicznych historiach, a także wakacjach i wiecznym szczęściu.

Niech się wszystkie marzenia spełnią!

Anita Skrzypek

Niedawno sporo rozmawialiśmy o życiu ludzi w dawnych czasach. Mówiliśmy  głównie o ich warunkach i trybie życia. Wyszukiwaliśmy informacji czym się zajmowali, jak podróżowali, a nawet jak zmieniała się moda. Największe zainteresowanie jednak  wzbudził temat dotyczący sposobu komunikowania się ludzi w dawnych czasach. Niektórzy w naszej klasie na wiadomość, że jeszcze kilkanaście lat temu, nie było ogólnego dostępu do Internetu, a rozmowy telefoniczne  z wykorzystaniem komórek  należały do rzadkości reagowali zdziwieniem i  niedowierzaniem w oczach.  Zapewne dlatego, doceniając postęp  cywilizacji i możliwość powszechnego korzystania z telefonów, tak ochoczo przystąpili do zapisywania swoich rozmów telefonicznych.

Co nam z tego wyszło? Przeczytajcie sami. Większość  rozmów dotyczy relacji z bliskimi, ale są też  takie, które dostarczą Wam sporej dawki humoru.

Lucyna Kurtyka